‘Het is verontrustend dat autofabrikanten in Europa blijven weigeren om ook maar de kleinste mate van verantwoordelijkheid op zich te nemen. De tot nu toe geboden oplossingen zijn bij lange na niet toereikend om de geleden schade te kunnen compenseren.’

‘Ondertussen is de consument bij dit alles de grootste gedupeerde: eigenaren en gebruikers van een sjoemeldiesel hebben een auto gekregen die én vervuilender is én meer brandstof verbruikt dan verwacht. En als deze automobilisten hun voertuig proberen te verkopen, krijgen zij daar beduidend minder voor terug dan waarop ze gerekend hadden.’

‘Meer dan genoeg reden om deze autofabrikanten langs juridische weg aan te pakken. Gedupeerde consumenten hebben er recht op de volle omvang van het schandaal te leren kennen, zodat ze weten hoe het handelen van de autofabrikanten de waarde van hun voertuig beïnvloedt. Alleen volledige openheid kan ervoor zorgen dat autofabrikanten het vertrouwen van hun trouwe klanten terugwinnen.’

‘Of het nou gaat om goede infrastructuur of om betaalbare mobiliteit: als directeur van de ANWB ben ik altijd opgekomen voor de belangen van de automobilist. Niet voor niets heb ik mezelf vol overtuiging aangesloten bij dit initiatief: ook diesel-rijders hebben recht op een goede belangenbehartiging. De mensen áchter deze stichting – waaronder ikzelf – vinden dat gedupeerde automobilisten simpelweg recht hebben op een passende schadevergoeding.’

‘Een massaclaim is daarbij, mits goed uitgevoerd, een uitstekend instrument om collectief een vuist te maken tegen een grote multinationals zoals autofabrikanten. Bijkomend voordeel is dat deelname aan de claim voor gedupeerde automobilisten kosteloos is. Des te meer reden dus om in te stappen en de desbetreffende autofabrikanten, samen met honderdduizenden andere Europeanen, te dwingen tot actie.’

‘Tot nu toe stellen sjoemelende autofabrikanten zich in Europa erg terughoudend op. Dat is niet alleen vervelend voor gedupeerde automobilisten, maar uiteindelijk ook voor die fabrikanten zélf: door deze starre opstelling schaden deze bedrijven hun eigen aanzien én dat van de auto-industrie als geheel. Als de fabrikanten slim zijn, richten zij hun blik op de toekomst en komen zij gedupeerde klanten tegemoet. Aan óns zal het niet liggen.’

‘Na het VW-debacle zag je dat het bedrijf in de VS al snel schikkingen trof met gedupeerde consumenten, net als in landen als Zuid-Korea en Canada. Waarom in Europa niet? Hier blijft het angstvallig stil; tot nu toe blinken autofabrikanten zoals Volkswagen c.s. vooral uit het in bagatelliseren van de geleden schade.’

‘In het verleden ben ik vaker betrokken geweest bij stichtingen die een collectieve claim voorbereiden tegen bedrijven en organisaties die de consument hebben misleid. Zo ontstond het idee om dat ook te doen met Europese consumenten die door Volkswagen c.s. zijn gedupeerd. Naar mate het dieselemissieschandaal vorderde, is de Stichting zich ook tegen andere sjoemelende autofabrikanten gaan richten. Het voordeel van een collectieve claim is daarbij uiteraard dat je samen veel sterker staat: het maakt nogal uit of je als individu een claim indient, of dat je dat doet als groep van enkele honderdduizenden consumenten. Dat kost de individuele consument overigens niks: jezelf aanmelden bij onze stichting is kosteloos.’

‘Bij dit soort collectieve claims gaat het altijd om zaken van lange adem: wij gaan uiteraard liever nog vandaag dan morgen met de autofabrikanten om tafel, maar deze bedrijven willen ongetwijfeld tijd winnen. Toch zien ook de autofabrikanten uiteindelijk hopelijk in dat een normale, fatsoenlijke schikking de beste oplossing is, óók voor Europese dieselrijders.’

‘Waarom ik ‘ja’ heb gezegd op het verzoek om zitting te nemen in de Raad van Toezicht van de stichting? Simpel: omdat ik het belangrijk vind dat bedrijven zich maatschappelijk verantwoord gedragen. De laatste jaren is de aandacht voor corporate social responsibility enorm gegroeid. En terecht: van ondernemingen, en zeker van hele grote concerns zoals Volkswagen c.s., Daimler, Renault en Stellantis, mag je verwachten dat ze een goed oog hebben voor de belangen van hun klanten en bijvoorbeeld ook voor het milieu.’

‘Met hun sjoemelsoftware hebben de autofabrikanten consumenten bewust misleid en gedupeerd: je denkt een schone dieselauto te kopen, maar koopt feitelijk een kat in de zak, een ernstige vervuiler, met een lagere restwaarde. Een kat in de zak die bovendien problemen kan opleveren bij de APK-keuring. Daar komt bij dat sjoemelende autofabrikanten overheden bewust misleiden met het niet naleven van de geldende emissievoorschriften. Alhoewel je overigens ook kunt stellen dat het diezelfde overheden tekortschieten in handhavend optreden, en die dit daardoor al zo lang laten gebeuren.’

‘Dat Volkswagen c.s. en de andere autofabrikanten zich bij dit alles zo hardnekkig teweer stellen tegenover de beschuldigingen en, zeker in Europa, elke claim tot nu toe categorisch afwijzen, spreekt daarbij niet in het voordeel. Genoeg reden dus om deze bedrijven aan te pakken. Het voordeel van een collectieve claim is uiteraard dat je samen een stuk sterker staat. Autofabrikanten mogen hier niet zomaar mee wegkomen.’

‘Volkswagen c.s., een van de bekendste en machtigste bedrijven ter wereld, heeft het publiek willens en wetens misleid. Toen mij werd gevraagd om zitting te nemen in de Raad van Toezicht, heb ik daar dan ook niet lang over getwijfeld: ik vind het een sympathiek initiatief richting de Europese VW-consument, die in mijn ogen recht heeft op genoegdoening. En inmiddels is duidelijk dat ook consumenten van andere grote autofabrikanten ernstig worden benadeeld.’

‘In de eerste plaats hebben gedupeerde automobilisten recht op een passende financiële vergoeding van de geleden schade; hun voertuig is minder waard geworden. Bovendien kan het zomaar zijn dat je beperkt wordt in je bewegingsvrijheid, nu steeds meer Europese steden vervuilende dieselwagens uit hun binnensteden weren. En verder kan ik me voorstellen dat je het doet omdat je begaan bent met het milieu. Genoeg redenen dus om in te stappen in deze collectieve claim.’

‘Met ruim 25 jaar proceservaring wil ik, als lid van de Raad van Toezicht, het proces op hoofdlijnen volgen en het – overigens zeer kundige – advocatenteam met raad en daad terzijde staan. Wat zou een goede processtrategie kunnen zijn als autofabrikanten niet vrijwillig tegemoet willen komen aan de gedupeerden? En op welke argumenten zouden we de nadruk kunnen leggen? Alles om deze autofabrikanten in een juiste en natuurlijk rechtvaardige beweging te krijgen.’

Internationale ondernemingen zoals Volkswagen c.s., Daimler, Stellantis en Renault moeten niet alleen onderworpen zijn aan de wet, maar ook voldoen aan ethische, milieu- en maatschappelijke normen. Geheimhouding, ongelijke behandeling van klanten en het verspreiden van misleidende informatie onthullen een pathologische bedrijfscultuur. Deze autofabrikanten presenteerden zich stuk voor stuk als modelbedrijven en moeten nu voldoen aan de verwachtingen van hun Europese klanten.